για το οποίο θέλω να σας μιλήσω. Καταρχάς να σας πω ότι το
βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 1995 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ο πρόλογος του βιβλίου είναι γραμμένος από μια φίλη της Ζωρζ Σαρή και επίσης
πετυχημένη συγγραφέα, την Άλκη Ζέη.
Ξεκινώντας το ταξίδι μας στις σελίδες του βιβλίου συναντάμε την ίδια την
συγγραφέα λίγα χρόνια πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμουνα
ετοιμάζεται για τα μαθητικά χρόνια του Γυμνασίου ,τα οποία θα τα περάσει σε
ένα ιδιωτικό σχολείο, τη «Σχολή Θηλέων». Το βιβλίο είναι σε τρία μέρη
χωρισμένο, ένα για καθεμία από τις τρεις χρονιές φοίτησης σε αυτό το σχολείο.
Από τις πρώτες μέρες η ηρωίδα – συγγραφέας μας θα γνωριστεί με τα κορίτσια
της τάξης της και θα αναπτύξει μια ιδιαιτέρως στενή φιλία με τρεις από αυτές.
Την Άννα που ονειρεύεται να γίνει ζωγράφος, την Αθηνά που ονειρεύεται να γίνει
δασκάλα και την Άλκη που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Η Ζωρζ ονειρεύεται
να γίνει ηθοποιός και,, από όσα ξέρουμε τόσο αυτή όσο και η Άλκη κατάφεραν να
κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.Η μεν Ζωρζ Σαρή, εκτός από συγγραφέας,
έγινε και ηθοποιός, ενώ η Άλκη έγινε όντως συγγραφέας αφού πρόκειται για την
γνωστή και ταλαντούχα ΆλκηΖέη.
Αυτές οι τρεις κοπέλες δημιουργούν μια στενή παρέα με σύνθημά τους το «Ε.Π.»:Ενωμένες Πάντα. Ένα
σύνθημα που όπως διαπιστώνουμε και οι ίδιοι το τιμούν, αφού έπειτα από τις
περιπέτειες τριών χρόνων καταφέρνουν να μείνουν ενωμένες και αγαπημένες, με
μικρά διαστήματα τσακωμών και χωρισμών. Διαστήματα που τις κάνουν να
ανακαλύψουν πόσο αγαπάει η μία την άλλη και τις δένουν ακόμα πιο πολύ.
Ήρθε η ώρα όμως να σας πω τις εντυπώσεις μου από την ανάγνωση του βιβλίου. Το
«Ε.Π.» μου άρεσε πολύ για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι είναι ένα πολύ
ευχάριστο ανάγνωσμα που σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη έως
την τελευταία του σελίδα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αφού πρόκειται για
αφήγηση πραγματικών γεγονότων είναι ταυτόχρονα κατά μεγάλο μέρος του
αυτοβιογραφικό.Στις σελίδες του γνωρίζεις τον τρόπο
ζωής μιας μερίδας της κοινωνίας των Αθηνών πριν από το δεύτερο παγκόσμιο
πόλεμο. Μαθαίνεις για την ΕΟΝ, την Εθνική Οργάνωση Νέων, που με αυτή
προσπάθησε το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά να «ελέγξει» και να
«πατρονάρει» τη νεολαία της εποχής. Εντύπωση επίσης μου έκανε στο βιβλίο το
χειρόγραφο γράμμα της ΆλκηςΖέη προς την Ζωρζ Σαρή, η φωτογραφία με τις
συμμαθήτριες της συγγραφέως, φορώντας τις στολές της ΕΟΝ, καθώς και η
απάντηση του τελετάρχη του βασιλιά Γεώργιου Β΄, σε γράμμα που είχε στείλει
στο παλάτι η Ζωρζ, χρησιμοποιώντας έναν ασυνήθιστο ταχυδρόμο.
Πιστεύω ότι θα το απολαύσετε αυτό το βιβλίο από την αρχή έως το τέλος του και
γι’ αυτό σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
